De Koningsheide is eigendom van de gemeente Arnhem.
Bij de grote brand van 1976 is het bos op een paar monumentale beuken na compleet verwoest.  Het gebied is volledig hersteld en herbergt een flinke hoeveelheid grofwild.  We vinden hier edelhert, damhert, zwijn en ree in ruime aantallen.
Het gebied bestaat thans voornamelijk uit een gemengd natuurlijk bos en aangeplante grove dennen. Het dal waar vroeger een beek heeft gestroomd is niet beplant en is begroeid met heidestruiken. De slenk is in feite een groot dal met heidebegroeiing. Hier heeft tijdens de ijstijd een beek gestroomd. Grote ijsmassa’s stuwden grondmateriaal op tot stuwwallen. Toen het ijs ontdooide, voerden slenken het smeltwater af dat van deze stuwwallen stroomde. In de slenk komen verschillende insecten, reptielen en amfibieën voor.

De grote bosbrand op 7 juli 1976 heeft een groot deel van de Koningsheide verwoest.  De informatie van de gemeente Arnhem vermeldt:  “Het jonge bos was daar al sterk aangetast door een grote storm in 1972. Door extreme droogte en een harde oostenwind kon een klein brandje zich snel uitbreiden. Het vuur kreeg in het aangetaste bos  kracht en veel snelheid en de vlammen bereikten een hoogte van wel dertig tot veertig meter. Tijdens deze ramp is ruim 400 hectare natuurgebied verloren gegaan.
Na de brand is de Koningsheide opnieuw ingeplant.  Van de oude bomen is alleen een tweetal oude beuken als overlevende uit het vuur gekomen.”  En ondanks de verwachting dat zij het na een paar jaar wel moesten opgeven staan ze nog overeind en volop in het frisse voorjaarsgroen.

De enorm ogende  heidevlakte biedt een fraai vergezicht zonder bebouwing en hoogspanningsmasten. En zelfs het lawaai van het verkeer op de autosnelwegen lijkt hier heel ver weg. Werkelijk een rustpunt voor de Arnhemse stadsbewoners. Het beheer van grofwild wordt hier op een aparte wijze aangepakt. Door goed doordacht om te gaan met het afschieten van herten waarbij de jager het geschoten wild enige tijd met rust laat, gewoon laten  liggen en pas later naar het resultaat gaan kijken, worden de herten minder schuw en koppelen het afschot niet meteen aan de mensen die er bij betrokken zijn. De herten in het Arnhemse bos zijn duidelijk minder schuw. Daarnaast is het aantal verkeersslachtoffers sterk gedaald door een aparte benadering. Vooral damherten en   reeën zijn snel  geneigd de weg over te steken.  Door nu vooral nabij de provinciale weg af te schieten mijden de damherten en de reeën het gebied nabij de weg en daardoor is het aantal verkeersslachtoffers sterk gedaald.
bron: www.hetedelhert.nl Geschreven door Peter Heesbeen