21 dagen duurt het om een gewoonte af te leren. Ik ben daarom maar alvast voorzichtig begonnen met het 100-100-100 project. Voor mij dus 121 dagen in plaats van 100 dagen zoveel mogelijk (rest)afvalvrij.
In ons keukenkastje staat een papieren zak voor het plastic afval. En ons tuinhuis heeft drie vaste bewoners: de containers. Ja, we scheiden ons afval al goed. Maar ken je dat gevoel, gemakzucht? Als ik eigenlijk een trap af moet, we wonen in een benedenwoning met souterrain, een deur moet openen, de tuin door moet, weer of geen weer, het tuinhuis moet openen, lichtschakelaar zoeken, aan doen, en dan mijn kleine beetje groenafval in die ene groene container moet stoppen, tja dan zwicht ik wel eens. Vaker dan dat ik eigenlijk wil. Maar het is gewoon zo gemakkelijk om dan al die stappen over te slaan en mijzelf in de keuken gewoon om te draaien, vuilnisbak openen en hop het afval is weg.
Een tijd geleden zorgden maden voor een ommekeer. Ik deed de vuilnisbak open voor ik weet eigenlijk niet eens wat en ik zag wat krioelen. In de binnenkant van de deksel maar ik zag het ook op de vloer. Maden! De vuilnisbak verdween in de tuin, zo ver mogelijk van het huis vandaan. Een grondige schoonmaak zorgde ervoor dat de vuilnisbak een paar dagen buitengesloten werd. En dat bracht mij op een idee. Waarom werd de vuilnisbak als restcontainer niet herenigd met zijn soortgenoten, de groene, grijze en de blauwe bak in het tuinhuis?
De tijd van vuilnisbakvrije-keuken was geboren. Als ik dan toch die trap af moet, de deur moet openen, de tuin door moet, het tuinhuis moet openen, de lichtschakelaar moet zoeken, aan moet doen, om het afval in de afvalbak te doen, laten we het dan ook gelijk goed doen! Het is even wennen, maar gelukkig is er nog geen groenafval op de vloer terecht gekomen en kan ik mij dus net op tijd corrigeren als gemakzucht weer naar boven borrelt.
Ook meedoen aan de uitdaging om 100 dagen (rest)afvalvrij proberen te leven? Lees hier meer over het project 100-100-100. Aanmelden kan tot 26 september.
Sabine de Vré – Roelofs werkt als journalist voor de Arnhemse Koerier en heeft een eigen tekstbureau met de naam AAgje. Ze houdt ons als ambassadeur van het 100-100-100 project op de hoogte van haar belevenissen. Ze wil zo goed mogelijk om gaan met afval om de schade voor de aarde zo veel mogelijk te beperken. Zodat ook komende generaties nog lang mogen genieten van al het moois wat deze aarde te bieden heeft.